Tiempo Superior en Baja

Na bijna 4 maanden overzee, zijn het buiten de vriendschappen en familiaire bezigheden ook materiele dingen, vooral etenwaren, die gemist worden. Het brood is zoet, de melk smaakt vet en stroopwafels zijn niet te vinden. Gelukkig is de heimwee naar eten vanochtend teniet gedaan; we hadden een ontbijt met pannekoeken (met spek, kaas, stroop, bruine suiker, appel)! En de velen die over waren hebben we als Moeders Theresa aan bedelende oude straatmensen gegeven.

Een week na terugkomst vanuit Baja-California Sur, ben ik al een deel van m´n zorgvuldig opgebouwde bruine kleurtje verloren. Of zou het zijn dat na het douchen bij thuiskomst bleek dat een deel van de bruinheid stof was? In ieder geval hebben we een fantastische tijd in Baja gehad.

Een week geleden eindigde Semana Santa; de vakantieweek van LatijnsAmerika (in tegenstelling tot een meivakantie in NL). Ik ging met een Duits vriendinnetje, Annelene, een week eerder dan dat Semana Santa begon op reis naar Baja om te surfen. Vantevoren hadden we research gedaan en tot de conclusie gekomen dat het westen beter was om te golfsurfen en het oosten om te windsurfen. Om naar Baja-California Sur te komen kun je met het vliegtuig, maar goedkoper en avontuurlijker is eerst 14 uur met de bus naar Mazatlán te gaan en daarna 16 uur op de boot te zitten. Op deze ferry waren na een aantal uur alle buitenlanders en backpackers verenigd. Een leuke avond en nacht gehad met een tiental nieuwe amigos uit Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, México en de Verenigde Staten. Zo leuk zelfs dat we bij aankomst in La Paz besloten om samen naar het door ons uitgezochte strand aan de westkant (Los Cerritos) te reizen en het golfsurfen onder de knie te krijgen.

Door de vervolgbus in Baja werden we afgezet op een heuveltop in de dessert vanwaar we 2 kilometer zouden moeten lopen om bij Los Cerritos te komen. Geen zee te zien, en ook geen leven, maar halverwege werden we opgepikt door een pickup en kwamen we toch op het mooie bijna verlaten strand terecht. Een strand dat op het moment 1 restaurant heeft en 3 surfshops en hoogstwaarschijnlijk over een jaar volgebouwd zal zijn met hotels en appartementen die onder het beheer van rijke Noord-Amerikanen gebouwd zullen worden. Twee dagen brachten we hier door, twee dagen waarin ik tegen de golfen vechtte, en zo mn knie behoorlijk open kreeg en een stukje tong doorbeet, maar het resultaat was het waard.

Samen met drie van de backpackergroep vertrokken Annelene en ik naar Cabos San Lucas. Als je vertelt dat je naar Baja-California bent geweest is de eerste vraag of je Cabos San Lucas hebt aanschouwd. En dat hebben we, en wel voor 1 nacht. Cabos San Lucas is ontzettend toeristisch, alles is op de Noord-Amerikanen gericht, zelfs als je in het Spaans begint wordt er in het Engels geantwoord, en in de nacht loopt de stad vol met jonge dronkenen. De Fransman die met ons was kende andere Fransen die in Cabos werken en op deze manier integreerden we ietwat met de locals. We eindigden in een salsabar. De volgende dag bekeken we de prachtige natuur die Cabos San Lucas heeft en ´s avonds vertrokken we richting het door ons uitgezochte strand aan de oostkust; Los Barriles, met een tussenslaapstop in San José del Cabo. In deze nacht werd de zomertijd ingeschakeld, iets wat wij niet wisten en daardoor de volgende ochtend bijna de bus misten (we hadden trouwens ook al problemen met het feit dat Baja-California Sur in een andere tijdszone zit).

Met de bus naar Los Barriles, waar we wel liefst 4 uur door hebben gebracht. Als eerste op zoek naar een goedkope manier van overnachten om tot de ontdekking te komen dat de wind net de dag daarvoor gestopt was en de komende week niet terug zou komen; einde van ons windsurfverlangen. Geen wind, en het feit dat Los Barriles ontzettend lelijk is, leidde ertoe dat we de eerste bus richting La Paz pakten. La Paz was gezellig, te meer omdat er een festival gaande was en ook omdat het zondag was. Volgens mij zijn alle stadjes in México het gezelligst op zondagavond. In La Paz besloten Annelene en ik om de volgende dag terug te keren naar ons eerste strand, het strand dat tijdens onze trip in zijn perfectheid niet geëvenaard werd; Los Cerriles.

In Los Cerriles kwamen we oude bekenden tegen; de Noord-Amerikaan die had gezegd dat ie naar het vaste land zou gaan was er nog steeds en ook de muchacho van de surfshop was blij om ons (meer om Annelene) terug te zien. Samen met de Noord-Amerikaan en twee door hem ontmoette Spaanses brachten we de volgende drie dagen surfend, drinkend en zonnend door. Heerlijk slapen op het strand in een tent en verse vis etend in de avond om in de ochtend te douchen in de zee!

Afgelopen week was het druk met examens op de TEC en heb ik een presentatie van mn salsa-basico-klas gehad. Een presentatie die uiteraard uitermate goed ging. Dit weekend zijn we veel op de plazas in Querétaro geweest; het was deze week een soort van muziekfestival. Sowieso zijn we cultureel goed bezig. In México bestaat de traditie van de luche-libres. Het is een schijngevecht en lijkt behoorlijk echt als je naar de betere "gevechten" gaat. En een aantal weken geleden zijn we naar het theater geweest om een tango-muziekduo te beluisteren. Het duo werd na de pauze aangevuld met het jeugdorkest en het klonk fantastisch!

Verder ben ik zoals verwacht een weekend naar de twee-na-grootste piramides van de wereld in Teotihuacan geweest met Finse huisgenoten Tommi en Laura om ons groepje de volgende dag aangevuld te vinden met drie Duitsers de we kennen vanuit de TEC. Met ons zessen bezochten we Taxco, een zilverstadje met smalle straatjes als een doolhof en Puebla, een van de eerste steden door de Spanjaarden gesticht.

Volgend weekend gaan we naar een dorp in de dessert: Real de Catorce en voor het eind van het semester zullen we ook Guadalajara gaan bezoeken. Vooral omdat veel mensen die we in Semana Santa ontmoetten daar wonen.

Mooie plannen, veel te lezen, ik zie de zon!

Beso, Linda