Las horas pasaron rapidamente ...

Op het gebied van trips is het deze maand rustig geweest. Slechts Veracruz is bezocht, voor de rest veel tijd gespendeerd in het vertrouwde Querétaro en een uitstapje naar Morelia&Pascua gemaakt. Maar dat was dan ook het enige dat deze maand mijn Méxicobeeld verbreed heeft. Dat wil zeggen, het beeld letterlijk gezien.

Op figuurlijk gebied heb ik de nodige gesprekken gevoerd en conclusies getrokken. De verschillen tussen Europa en México blijven dagelijks aanwezig. Nog steeds is niets te vergelijken met Europa, maar dat maakt het dat ik hier optimaal van een nieuwe cultuur geniet! Ookal kan het me soms een beetje triest maken. Het is geen geheim dat het verschil tussen arm en rijk hier erg groot is. Er zijn als het ware drie lagen. De eerste is arm, de tweede is een grote middenklasse en de derde is te rijk. Ik heb het gevoel dat door deze scheve verhouding, de mensen in de tweede laag erg vriendelijk en open met elkaar omgaan; Mexicanen helpen elkaar veelvuldig en het voelt alsof er meer enigheid tussen hen bestaat. Maar ook in deze middenlaag bestaan er verschillen. Bijvoorbeeld, afgelopen weekend gingen we op stap. Het is hier normaal dat je een tafel reserveert en op die tafel een fles alcolhol met flessen 7up oid besteld. Dit wordt aangevuld zoveel je wilt. In de discotheek werken namelijk ontzettend veel obers die voor de "tafel" nieuwe flessen halen en ook de drankjes inschenken als je glas leeg is (terwijl de flessen voor je neus staan). Het is supernormaal hier, maar deed me ook beseffen dat het net is alsof de grote middenklasse elkaar naar beneden haalt en er zo voor zorgt dat zulke baantjes, die in mijn ogen vreselijk zijn door hun dienende karakter en door het feit dat de (feestende) mensen het ook zelf zouden kunnen doen, dat deze baantjes niet zullen verdwijnen. Net als de mensen die in de supermarkt m´n boodschappen inpakken en ook bij het benzinestation hoor je niet zelf te tanken; je kan het net zo goed zelf doen en zou het niet zo zijn dat zonder deze functies men gedwongen wordt beter (betaald) werk (uit te) vinden? Sowieso blijf ik het raar vinden hoe een busritje 5 pesos (=0,35 euro) kan kosten, hoe kan men hier in vredesnaam aan verdienen of uberhaupt zijn kosten hieruit halen?

Buiten deze vragen die ik me af en toe stel, heeft de cultuur van México en México op sociaal gebied ook erg mooie dingen. Door de komst van de Spanjaarden in de 16e eeuw, is er een mix tussen indianen en spanjaarden ontstaan. Hierdoor bestaan er ontzettend veel verschillende huidskleuren. De enige discriminatie die México echter kent, is tegenover de indianen. Ik at dit weekend bij de familie van een vriend en in die familie hadden de moeder, de vader, de kinderen en het kleinkind allen een andere kleur! Mooi om te zien dat dit helemaal geen donder uit maakt en de Mexicanen ook niet intereseert.

Een paar weekenden geleden ging ik met 2 Duitsers en 2 Amerikanen naar Veracruz om het carnaval te aanschouwen. Ik had zo mijn ideeen daarover, naar aanleiding van de carnaval-verhalen die ik sinds een paar jaar van mijn huisgenoten te delft hoor. Maar het was compleet anders! Ik had verwacht dat er mensen met rare kledij zouden zijn die de hele dag dronken waren en dat de hele stad stil zou staan. Niets van dit was waar, de parade was slechts in de avond en overdag werd er gewoon gewerkt. Hierdoor konden we ook de culturele activiteiten bekijken. Veracruz is namelijk het eerste gebied dat door de Spanjaarden (Hernán Cortés) werd aangedaan in 1521. Al met al een vermoeiend weekend, omdat we bedacht hadden alleen in de bus te slapen (de reis vanuit Querétaro is zo´n 8 uur). Toen we op zaterdagochtend aankwamen na alle -tot dan toe voor ons onbekende- feestvreugde hadden we niet kunnen denken wat een partij het ´s nachts zou zijn! Eerst de parade bekeken en daarna naar het centrum om feest te vieren. Het was druk, maar daarom kwamen we ook andere internationalen vanuit Querétaro tegen.

Een ander feest dat ik jullie graag wil vermelden is de dag van de liefde en de vriendschap: valentijnsdag. Anders dan dat ik het zoals in NL ken, is het een dag die meer met vriendschap te maken heeft dan met liefde. Iedereen wenst elkaar een gelukkige veertien februari, zoals wij elkaar een gelukkig nieuwjaar wensen. Ook waren er verschillende stands die rode dingen verkochten en zonder een presentje hoorde je er volgens mij niet bij (zoals dus vele internationale studenten).

In Delft bestaat er een splitsing tussen de Nederlandse studenten en de Eramusstudenten, ik vroeg me van tevoren af of dit typisch Delft is. De afgelopen twee en een halve maand leren dat deze splitsing ook in Querétaro plaatsvindt. Een van de redenen is volgens mij omdat we andere ideeen ter daginvulling hebben. Wij internacionalen willen veel zien en feesten (en daarom hebben wij ons voor minder klassen ingeschreven), zij hebben hun dagelijkse dingen (en dubbel zoveel klassen). Gelukkig heb ik door het Mexicaanse meisje Angela dat nu in mijn kamer in Delft zit de nodige Mexicaanse contacten opgedaan en ook doormiddel van sport (capoeira en salsa) en de ontwerplessen integreren we een beetje.

Zo heb ik een dagje in Patzcuaro doorgebracht met een vriend die in Morelia woont. Morelia blijft mooi, het is net als Querétaro een van de eerste steden door de Spanjaarden gesticht en heeft daarom veel koloniale architectuur. Patzcuaro ligt vlakbij Morelia en wordt hier een "dorp" genoemd. Het ligt aan een meer dat een naar ik begrepen heb een legende van Guadalupe kent. Guadalupe is de beschermheilige van México. Ze is een combinatie van de Spaanse Maria en de Azteekse Coatlaxopeuh. Ik zal de volgende keer eens vragen hoe het precies in elkaar zit. Sowieso is het leuk nog een keer naar het meer van Patzcuaro te gaan. Rond dit meer liggen verschillende dorpjes die allen een eigen ambacht kennen.

Op studiegebied heb ik ondertussen het tweede architectuurproject afgesloten. Erg snel en het bracht de nodige tijdsdruk met zich mee. Vooral omdat ik erg gebonden ben aan de TEC, aangezien ik geen computer heb. Door de afgelopen drukkere studieperiode zijn we meer in Querétaro gebleven en minder op de toeristische tour gegaan. Er zijn meer (huis)feesten in Querétaro bezocht en ook ons eigen huis heeft een feestje gehad op een vrijdag. Erg handig, want we hebben namelijk een schoonmaakster die elke zaterdag komt. Toch maakten we het meeste ´s nachts zelf schoon. In ons contract staat namelijk dat we geen feesten mogen houden, dus al het bewijs hebben we weggepoetst.

Deze week is de eerste week van de derde periode, het semester is hier in drieen verdeeld. Dit betekent ook dat we al over de helft van het studiesemester zitten! De tijd gaat zo snel. Komend weekend hebben we wederom een lang weekend. Officieel is volgende week woensdag een feestdag, maar omdat dit midden in de week is, is deze vrije dag verschoven naar de maandag. Waarschijnlijk ga ik met huisgenoten Tommi en Laura naar Teotihuacan, Puebla en Taxco. Ben benieuwd hoe dat gaat. Ze zijn Fins en ex-geliefden, af en toe word ik gek van hun finse negativiteit en meningsverschillen. Maar er gaat weer veel geleerd worden van de Mexicaanse geschiedenis (en de finse cultuur ;-) )! En nu ga ik in de zon zitten.

Besos, linda