continuamos

Vannacht in de jungle van Palenque geslapen! Dat klinkt ontzettend avontuurlijk, maar toen ik bij het naar bed gaan in mn cabaña een of ander raar zwart beest zag, wist ik het niet zo zeker. Gelukkig heb ik de nacht overleefd ;-)

De afgelopen 4 dagen zat ik in San Cristóbal, het bekendste stadje in de staat Chiapas. In deze staat bevinden zich zo af en toe wat akkefietjes en opstootjes als het gaat over de behandeling tegenover de indígenas, maar als rasechte toerist merk je hier niets van.
Want de toerist was ik hier. Met gisteren als hoogtepunt. We boekten een tour die je via 2 bekende watervallen naar de ruines van Palenque vervoert. Dit alles in 1 dag, met te weinig tijd op de plekken en uberhaupt om te eten. Maar, zoals mijn nieuwe Israelische vrinden zeiden, je kunt op deze manier mooi in 1 keer veel dingen afvinken.

Aan de feestelijke gezellige dagen in het Backpacker´s Hostal van San Cristóbal, waren 2 natuurvolle dagen voorafgegaan, die ik spendeerde met een Spanjaard. De wandelschoenen werden aangetrokken op een tocht in Ixtlán, een dorpje in de Sierra (bergen) van Oaxaca. De dag erna zagen we een prachtige waterval die geen waterval meer is door het verdampen van het water in Hierba el Agua. En daarna had ik genoeg van de Spanjaard en vertrok weer alleen.

De Spanjaard had ik opgeduikeld in Mexico City. Na een eerder bezoek met mn moeder aan dezelfde stad, had bedacht dat ik slechts een paar dagen meer nodig had op de hoogtepunten te zien. Maar door het vinden van een gezellig groepje bleef ik langer plakken. In het bekendste museum van Mexico Stad is op dit moment een tentoonstelling van bijna alle werken van de bekendste revolutionaire vrouw van Mexico. Doodgegooid word je met Frida Kahlo en na een paar dagen werd ik ook doodziek van de overvolle metro´s.

Het toppunt plakken had ik in Guadalajara, waar ik in plaats van 3 dagen een ruime week bleef. Eerder ontmoette ik in Semana Santa, toen ik mij in Baja California bevond, Spaanse meiden. Zij hadden me uitgenodigd in hun huis in Guadalajara. Na Xilitla - San Luis Potosi - Real de Catorce - Zacatecas greep ik hun huis aan om me voor een tijdje weer gesettled te voelen en eventjes niet uit de rugzak te leven.
Xilitla was een supermooi park waar Edward James surrealistische bouwwerken bouwde, in San Luis kreeg ik genoeg aanspraak terwijl ik een park zat, in Real de Catorce maakte ik een desserttour per paard en Zacatecas liet me beseffen dat je soms toch beter niet de parallelweg kan nemen (ik werd zonder het door te hebben achtervolgd door een jongetje welke me bij mijn stilstaan probeerde te tongzoenen).
In Guadalajara had ik na het voorval in Zacatecas een welkome ontvangst door Hanna en haar andere Spaanse vrienden, wonende in Guadalajara. We liften in het weekend naar een mooi meer en de dagen na het weekend bracht ik alleen cultuursnuivend alleen door, terwijl Hanna werkte en ´s avonds liet ze mij de stad zien. Fijn om de twee-na-grootste stad van Mexico op deze manier te leren kennen, en wat meer op plekken komt die je anders niet gezien zou hebben.

Ik ben een langzame backpacker ben ik achtergekomen. Of ik laat me gewoon te veel overhalen om langer te blijven. En dat maakt deze reis zo mooi! Boeiend hoe veel van Centraal-Amerika ik ga zien, de tijd is mooi en het Engels veelvuldig aanwezig (wat dan weer niet zo positief is voor het zorgvuldig opgebouwde spaans). Morgen vertrek ik naar Guatamala, waar ik toch wel iets van een limiet opgezet heb, wil ik het vliegtuig van 4 augustus naar Canada halen... Twee en een halve week...

Reizen, en misschien nog meer het ontmoeten van mensen vanover de hele wereld, is prachtig!


PS, alleen fotos van de laatste week, de andere moet ik opzoeken, voeg ik in later bij